سیف ما قلم ما

  به احترام ملا احمد نراقی(ره) 

« بداند ونداند »

دیــــــــروز نراقــــی ز نداند و بداند

از بهــر خدا این سخـــــن خیر براند

امـــروز کــه ما هم ز بدانـــد و نداند

راندیــم کلامــی کــه به ادوار بمــاند

آن کس که بدانــد و بدانــد که بدانــد

گــــردن به دم تیغ نهـــــد زنده نماند

آن کس که بدانـد و ندانــد که بدانـــد

کی تشنه بماند؟ چو خواهد که ندانــد

آن کس که بداند و بخـــواهد که بداند

بیچـــاره شود کــاش که دیوانه بماند

آن کس که بداند و نخـــواهد که بداند

هجـــرت بکند تا اثــرش هیـــچ نماند

آن کس که ندانـــد و ندانــد که ندانـــد

چو رمه دراین دشت دمی خود بچراند

آن کس که ندانــــــد و بدانـــد که نداند

اسب حیــــل خویش به گیتی بجهــــاند

آنکس که نداند و بخـــواهــــد که بداند

قصاب چــــــــو گاوی سر او را ببراند

آنکس که نداند و نخواهـــــــد که بداند

زین مهلکه طـوبــی که جان را برهاند

دیروز که نراقــــــــــی ز نداند و بداند

سر داد سخن خواست ز جهلت برهاند

امـروز که «سیف» هم ز بداند و نداند

گر پنـــد دهد خواست که جانت نستاند

شعر: محمود سیف – زمستان 94