سیف ما قلم ما

 

?? شیر چالاک??

نیخُوم  که وا مُو  بیایی  تا  به سَرِ خاک
خاکِنِ  وُر  سَر   بُکنی  سینه  کنی  چاک

نیخُوم  که  سیم غش  بُکنی با ساز چپی
وا مشت به سینه بِزنی سّر خل و خاشاک

نیخُوم   که   بعدِ   رّهدِنُم   سیم  بِگِریوی
خّرِه  بِنی وِ  شوُنه هات،  تیه   کنی   پاک

سرِ   مِزارِ   مُو   بِنیت   یِه  شیر   سنگی
نیخُوم کُتّل،  نیخُوم بِگیت دُندالِ غمناک

ایخُوم   اّلن  وِ تِم  بُویی  وا یّک  بِخندیم
دس بزنیم،  شادی کنیم،  کّر  گوش ناپاک
 
وا  یّک  بِریم  سر  بِزنیم  وِ فّک  و  فامیل
زِ   دیریمُو   نُوئه    دِلاسو    کُوک   پِرناک

میخ     دِوارِ     بِزِنیم    وِ   مین      بیشه
بجز  خدا  ز  هیچ  کسی  هم  نِکنیم  باک

بّلیطانِه   جّم   بُکنیم   سی  وّخت   تنگی
نونِ  بّلیط  دُرُس   کنیم   وِ   زیر  او  تاک

شِلار   دّبیتِ   بپوشیم ،  چُوغانِه    گُردِه
گِیوهانِه  تنگ  بُکنیم،  چی   شیر  چالاک

قطار    ببندیم     و    تِفنگانِه،     حّمایل
سیف  وِ  دستُ  ، بُکنیم،  هّنیسه  کولاک

محمود سیف
23 اسفند1400