سیف ما قلم ما

بسم الله الرحمن الرحیم
آقای روحانی
"اگر من رییس جمهور بودم!!!"
آنچه که مرا به نوشتن این مطلب وا داشت، آن هم در یک روز قبل از تحلیف جنابعالی، به خاطر این است که فردای آن روز خود خوری نکنم که چرا حرف خود را به عنوان یک شهروند نزدم.
اگر هم با زبان ساده و خودمانی. به رشته تحریر آورده شده که همه فهم باشد و به دور از اصطلاحات غریب و ثقیل.
اگر یادتان باشد جناب آقای خامنه ای که آن زمان ریاست جمهور بودند سفری به کره داشتند و مردم کره در دو طرف خیابانی که منتهی به کاخ رییس جمهور کره بود با پرچم ایران برای ایشان دست تکان دادند و ما هم به عنوان ایرانی لذت بردیم از این استقبال، و چه بسا نگاهمان به مردم کره شمالی تغییر زیادی داشت و برایمان جزو. بهترین مردم دنیا شدند، ضمن اینکه همدلی و همراهی ملت و دولت کره در اذهانمان نقش بست.
و اما بعد... در هر جا که روسای جمهور ما رفتند و اینگونه بود چنین خاطره ای برایشان تداعی شد.
باز اگر یادتان باشد در استقبال مردم از امام در سال 57 باز مردم با حضور پر شورشان و با گلباران خیابان های منتهی به فرودگاه کاری کردند که همچنان جزو استقبال های وصف نشدنی و خاطره انگیز است.
و باز در زمان گذشته استقبال هایی که از شاه در کشور های دیگر بوجود میآمد اینگونه متوجه می شدیم که بین دو ملت و دو دولت ارتباطی تنگاتنگ و دوستان و حتی برادرانه وجود دارد، البته کسانی که در رژیم گذشته دستی بر آتش داشتند و الان هم بیشتر دست در آتش دارند باید بیشتر از ما حرف برای گفتن داشته باشند چرا که ما کودک بودیم و کمتر در این امور حضور داشتیم. اما لبخند و شادی در بیت مردم ما را هم خوشحال می کرد و در خیال کودکانه امان پرچم های رنگارنگ و چراغانی ها بیشتر مانده است.
ایکاش همچنان که. برای حضور در پای صندوق رای از دو ماه بیشتر در گوشه صفحه تلویزیون شماره ای ثبت می شود و برنامه های پخش می شود که مردم برای حضور پر شور در انتخابات آماده شوند، برای این مهم که حضور میلیونی. آحاد ملت از زن و مرد و پیر و جوان روستایی و شهری و....رقم زد و زمینه این موفقیت را فراهم کرد
جای پایی از مردم را به نمایش می گذاشتید و به دنیا. و ملل جهان القا. میکردید که این همان ملت نجیب و بصیر و فکور. و مهربان و صلح دوست ایران است که نظام سلطه آنان را تروریست و جنگ طلب و... معرفی کرده است و اما افسوس، که یا شما و اطرافیان دارای بینش تبلیغاتی و روابط عمومی مدرن و بهره گیری از توان ارتباطات نیستید و یا مردم را نا توان حضور در این کونه مجالس فوق العاده نادر که کمتر ایجاد می شود.و یا شاید اطرافیان درک درستی از استفاده بهینه از این گونه فرصت ها را ندارند یا به قول سعدی هنوز به کنه واقعی این بیت پس نبرده ایم که: گرت مملکت باید آراسته

مده کار معظم به نوخاسته

سپه را مکن پیشرو جز کسی

که در جنگها بوده باشد بسی

به خردان مفرمای کار درشت

که سندان نشاید شکستن به مشت

رعیت نوازی و سر لشکری

نه کاری است بازیچه و سرسری

نخواهی که ضایع شود روزگار

به ناکاردیده مفرمای کار
در هر حال می توان تهدید ها را به فرصت مبدل کرد که شما تاکنون نتوانسته اید با یارانتان این کار را بکنید و شاید بابی باز شود که تغییراتی اساسی در دور دوم انتخابتان فراهم کنید.
هر چند که در این تحلیف اکثر شخصیت ها جزو کشورهایی هستند که در جوامع بین الملل دارای رای و جایگاهی قدرتمند نیستند و عموما کشور های عقب مانده و فقیر می باشند البته بجز چند کشور که در حد مشاور و معاون رییس جمهور، وزیر خارجه یا مجلس و...و در کل شخصیت های درجه چهار و پنج را فرستاده اند، اما باز می شد نهایت بهره را برد.
ایکاش فقط یک درصد از هزینه این تشریفات و هدایایی که برای آنان در نظر گرفته شد صرف حضور مردم در مسیر منتهی به مجلس در زمان تحلیف می شد و خرج چندانی هم نداشت فقط کافی بود برای این چند کشور مدعو حدود ده _ دوازده هزار پرچم کوچک این کشور ها را میزدید و به دست همین مردم مهربان میدادید که در طول مسیر حرکت شخصیت های مدعو میدادید و این مردم با چند کیلو شیرینی و آب شربت. راضی می شدند، چون ملتی قانع و نجیب هستند. اما این حضور می توانست. در رسانه های دنیا چون پتکی باشد بر سر همان هایی که از آنها به عنوان دشمن و سلطه طلبانی یاد می کتیم که شرف و دین و منابع و و همه چیز ما را نشانه رفته اند.
و اما شما چه کردید، تعطیلی این روز و تفریح خانواده های پایتخت بطرف شمال به بهانه خلوت شدن خیابان ها برای جلوگیری از ترافیک و کنترل بهتر امور تشریفات. در این چند سال کاری شده که دیگر حتی ایام سوگواری رعایت احوال ایام نمیشود و متاسفانه در ارتحال بنیانگذار نظام اسلامی هم پایتخت نشینان را باید در پیچ و خم های جاده چالوس و دماوند و هراز یافت.
در راهپیمایی ها و روز قدس و بیست و دوم بهمن و مناسبت ها میتوانیم. دهها بار از رسانه ها مسیر ها را اعلام کنیم و نیروهای انتظامی هدایت مراسم را در دست گیرند و اما در این مهم که میشد ابهت و نوع دوستی و نجابت و بزرگ منشی ایران و ایرانی را به منصه ظهور و انظار جهانیان قرار داد و از رسانه های دنیا استفاده مجانی کرد و غرور افرینان این افتخار ملی. یعنی ملت سر افراز را به دنیا شناساند کوتاهی کردید.

آقای روحانی ایکاش من به جای شما رییس جمهور بودم تا چگونه با بهره گیری از نیروهای توانمند در تمامی عرصه ها، چه سیاسی،چه اقتصادی، چه فرهنگی، چه مذهبی و.. کاری می کردم کارستان. اما چه سود که دلسوز ترین و توانمند ترین و بهترین های این ملت خانه نشین شده اند و ناتوان ترین آنها پشت میزنشین و مسند نشین.
ناکارآمدان و چابلوسان و. متملق گویان و مرفه نشینان و کاخ نشینان همه کاره و کرسی نشین. اما متدین ترین و متخصص ترین و متعهد ترین و مجرب ترین و کوخ نشینان این ملت که پای ارزشهای امام راحل و انقلاب ایستاده اند ، هیچ کاره و خانه نشین. 
کلام امام را فراموش نکنیم که هر گاه دولت مردان به سمت کاخ نشینی و مرفه نشینی و تجمل گرایی روی آوردند و دروغگویان و چابلوسان و زمین خواران و متمکنین و ثروت اندوزان به کرسی ها تکیه زدند فاتحه دولت و ملت را باید خواند.

کمی به خود بیایید 
با عرض پوزش از زیاده گویی
والسلام 
محمود سیف
96/5/12 دورود لرستان 
کارشناس ارشد علوم سیاسی و روابط بین الملل،مدرس دانشگاه و بازنشسته، جانباز شیمیایی جنگ و رزمنده 48 ماه جبهه های دفاع مقدس.