سیف ما قلم ما

حس غریب 

این چه غوغاست در آن شور عجیبــی دارد

هر کجـــا شیون اوست حس غریبـــــی دارد

این طرف بانگ اذان است و مناجات و دعا

آن طرف کفر چه نیـــــــرنگ و فریبی دارد

نانجیبـــان همه از حرمله و شمــــر به صف

صف دیگــــر چه علمــــدار نجیبــــــی دارد

چه سپــاهی است همه پیل شکن، شیر افکن

که علی اکبــــــر و سجــــاد شکیبـــــی دارد

در مصاف، او اگر داشت سپاهی چه هراس

وی که در جنگ به میـــدان چو حبیبی دارد

گــودی قتلگـــــه و علقمـــــه و کرب بـــــلا

چه شمیـــم گل یاســـی و چه سیبــــــی دارد

گــــر اسارت برود قافلـــه تا شام و عـــراق

کاروانــــدار چه باک، او که خطیبــــی دارد

از تب عشق تو سوزد همه عشاق چـو شمع

چه سعادت که همه چون تو طبیبـــــــی دارد

بزنیــــد بر سر و سینــــه، بدرید جامه ز تن

هر کسی زین سفـــــر عشق نصیبــــی دارد

هر که از باب نیــــاز دق بزنــــد باب تو را

دست خالـــی نرود گر چــــه صلیبــــی دارد

در دم مـــــــرگ شفاعت نکنــی ما چه کنیم

آن سرازیری دخمـــــه که چه شیبــــی دارد

نکن ای "سیف" به مدحش تو قلم فرسایـی

او که هر ارض و سمــاء را عندلیبــی دارد

سروده : محمود سیف محرم 1437